درمورد تاریخچه گزاصفهان اطلاعات دقیق و مدونی در دسترس نیست برخی سابقه آن را 450 سال می دانند ، بنا به نقل قول سینه به سینه پیدایش گز را از نوعی شیرینی به نام حلوا چوبه می دانند که کشاورزان درهنگام برداشت محصول برای رفع سردی و خستگی استفاده می کردند که از شکر و سفیده تخم مرغ تهیه می شده ، حلوا چوبه به تدریج تکامل یافته و به گز تبدیل شده است . ازسال 1334 به بعد تولید گز ترویج پیدا کرد و تقریبا از سال 1340 با ورود دستگاههای همزن و ساخت پاتیل ها و پس ازآن با ورود دستگاههای برش گز به صورت مکانیزه تولید شد .

گز اصفهان همان بن مضارع فعل گزیدن است. در كوهپايه‌هاي زاگرس پشه‌اي خاص شيره درخت گون را مي‌گزد و قند كتيرا را تبدیل به گزانگبین می‌كند، اين شيره بر روي گیاه باقی می‌ماند و دراواسط شهریورماه دامداران و چوپانان آن را به روشي خاص می‌زنند و گزانگبین از آن می‌گیرند. البته اخیرا به دلیل کمیاب شدن و گران بودن انگبین ،انگبین فقط در گزهای مخصوص انگبینی بکار می رود و در گزهای مرغوب اصفهان مانند گز مظفری از عصاره های گیاهی دیگری از رده همان انگبین که اصطلاحا ( مان) نامیده می شود جایگزین شده است.

گز به شکل گزلقمه ای ،گز آردی سکه ای وگز آردی گل درشت برش خورده و معمولا با مغز پسته یا بادام و یا مخلوط مغز پسته و بادام تهیه می شود .

در مجموعه گز مظفری علاوه بر تولید گز های لقمه ای و آردی ، گز لقمه ای زعفرانی و گز انگبینی نیز تولید میشود .